Eigen kracht is hot
De cliënt in zijn kracht zetten is hot. Zelf in je kracht staan is hot (wat dat ook moge zijn). De eigen oplossingen en steunbronnen centraal. Etcetera. In de zorg wordt veel gewerkt met de Oplossingsgerichte benadering. Met veel moeite moeten hulpverleners afleren dat zij de beste oplossing hebben voor de cliënt. Ze moeten op hun handen zitten, achteroverleunen en zoeken naar de oplossingen van de cliënt zelf, de uitzonderingen op het probleem, etc. En dat is allemaal heel waardevol. Ik ben een groot fan van Oplossingsgericht werken. Echter…
Maar wij doen het niet
Wat me wel verbaasd is dat het management en de staf van organisaties vinden dat de uitvoerend medewerkers oplossingsgericht moeten werken, maar het zelf vaak niet doen. En dat is zonde. Laten we bij onszelf beginnen. Stel je voor dat wij HRD’ers ons vak Oplossingsgericht zouden uitvoeren. Als wij deze basisregels op onze eigen praktijk zouden toepassen:
- Als iets niet of niet langer of niet goed genoeg werkt, nadat je het een tijdje geprobeerd hebt, stop er dan mee, leer hiervan en probeer iets anders.
- Als iets goed, goed genoeg of beter werkt, ga er gewoon mee door en/of doe er dan meer van.
- Als iets goed, goed genoeg of beter werkt, leer het van een ander die dit al goed doet en/of biedt het een ander aan wanneer jij het zelf al goed doet. (Cauffman, 2010)
Ik begin bij de eerste. Ik denk dat we nog te weinig zeggen dat iets niet werkt als het gewoon niet werkt. Bij voorbeeld wanneer collega’s bij ons aankloppen en een training/ e-learning aanvragen en we aan ons water voelen dat het probleem niet goed genoeg in beeld is, of een training alleen niet de oplossing is of helemaal geen oplossing is. Hoe lang houden wij met elkaar de trainingsbubbel nog in stand en gaan we door met interventies die (op zichzelf) niet werken? Hebben we het lef om te stoppen met wat niet werkt en ervan te leren en op zoek te gaan naar wat wel werkt?
En dan komen we bij het tweede punt, hebben we voldoende zicht op wat wél werkt? Onderzoeken we het eigen effect van onze interventies? Bellen we na wanneer we een interventie hebben gedaan of het probleem is opgelost?
Delen is slim!
Tot slot het delen van wat je goed kan, of het leren van elkaar. In het oosten van het land wisselen HRD’ers van verschillende Jeugdzorgorganisaties met elkaar uit. Zij delen wat werkt en leren van elkaar. Dat stemt mij zeer vrolijk.
Nog een voorbeeld. Ik was afgelopen vrijdag op het Connect festival voor HRD’ers. Er waren daar vooral jonge mensen. En thuis besprak ik met mijn man wat mij opviel. Jonge bedrijven halen zoveel mogelijk mensen naar binnen voor uitwisseling en een kop koffie. Regelmatig werd ik uitgenodigd om langs te komen om te sparren over ons vakgebied. En dat is zo slim. Zo komt er heel veel nieuwe kennis de organisatie binnen, krijg je zicht op ontwikkelingen en hoor je best practises. Daar kunnen wij in de (jeugd)zorg van leren. Haal mensen binnen, nodig ze uit, ook uit andere branches, leer van elkaar. Het is gratis, leuk, inspirerend en vooral heel slim!
Succes met Oplossingsgericht werken! En wil jij een nieuwe interventie uitproberen om te kijken of dit werkt? Doe dan mee aan de workshop werkplekopdrachten maken op 7 december en ontdek hoe je werkplekleren in jouw organisatie kunt gaan pilotten.