Waarom een besparing van 100.000 Euro op het opleidingsbudget mij nu niet meer gelukkig maakt


Ik bespaarde in een jaar tijd 100.000 op het opleidingsbudget toen ik opleidingsadviseur was. En dat vond ik eerlijk gezegd best een prestatie van mezelf. Ik deed dat door met de leidinggevenden in de organisatie een adviesgesprek te voeren naar aanleiding van hun opleidingsplannen. Ik besprak met hun of ze wat ze vorig jaar hadden ingekocht al hadden geborgd en of de kennis enkel door een training eigen te maken was. Het resultaat waren teruglopende kosten en andere leermiddelen. En er werd niet minder, maar meer geleerd. Maar ondanks deze financiële besparing zou ik deze gesprekken nu tóch heel anders voeren. Ik zou mijzelf meer verantwoordelijk maken voor het resultaat wat deze leidinggevende op het oog had en niet enkel meer mezelf opstellen als adviseur leermiddelen.

Hoe zinvol zijn jouw bezigheden

Herken jij ook dat mensen in de organisatie alleen of pas bij jou komen als ze een training willen organiseren of inkopen? Als je al het geluk hebt dat je daar iets vanaf weet? En dat je agenda gevuld wordt door het organiseren en of inkopen van trainingen? Dat is even leuk, maar bij mij is de vraag steeds sterker geworden of deze bezigheden wel zo zinvol zijn.

Spannender én zinvoller werk doen

Hoe spannend zou het zijn om een rol te pakken waarbij je een resultaat belooft? Want met dat je het resultaat belooft maak je je ook mede verantwoordelijk voor de oplossing. Daarmee zeg ik niet dat jij als enige verantwoordelijk bent. Maar wel dat je niet meer enkel van het middel bent, maar eigenaar wordt van de bedoeling. Daarmee voorkom je dat je een soort klein bedrijf wordt in de organisatie die alleen maar voldoet aan het beantwoorden van trainingsvragen en krijg je vanzelf interessantere vragen op je bord. Het werk zal spannender zijn, uitkomsten onzeker, maar oplossingen ook veel krachtiger. En je weet zeker dat wat je doet zinvol is en bijdraagt aan betere zorg. Daar worden we écht blij van, toch?

Hoe kun je dit doen?

Hoe kun je mede eigenaar worden van het probleem of de wens van de leidinggevende en hoe doe je dit op een goede manier? Enkele tips die mij daarbij helpen!

  • Leg de leidinggevende uit dat je open het probleem of de wens wil onderzoeken en pas later over de weg ernaartoe wilt brainstormen. Zo heb je allebei dezelfde verwachtingen van het gesprek.
  • Maak de gewenste situatie zo concreet en helder mogelijk en schrijf die op. Maak duidelijk dat dit de doelstelling wordt en prik nu al een datum om te evalueren hoe het met de gewenste situatie staat.
  • Luisteren, samenvatten, doorvragen. Stel vooral veel vragen. Wees niet bang dat je zeurt of traag bent in het begrijpen van de ander. Dit is heel vaak niet zo. Mensen vinden het over het algemeen heel prettig om goed begrepen te worden. Daar beantwoorden ze graag een aantal extra vragen voor. Dat jullie eens goed de gewenste situatie concreet maken is vaak heel verhelderend en waardevol voor de andere partij.
  • Zet in je eigen agenda tussentijdse bel momenten om de voortgang te horen/beluisteren. Zorg dat je mede eigenaar wordt. Vraag goed door wat werkt en vooral ook wat niet. Zo kun je je interventies aanpassen.

Jouw tips

Welke vragen stel jij om de gewenste situatie in kaart te brengen? Welke vragen werken het beste? Deel ze hier, zo leren van elkaar!